Mijn ouders leerden me altijd netjes antwoord te geven op vragen.
In principe doe ik dat ook.
Al zijn er grenzen.
Wie zuigt, scheldt, zeurt of anderszins tracht mijn levensgeluk te beperken, gooi ik zo spoedig en definitief mogelijk uit mijn leven.
Maar wat ze me nooit leerden is hoe ik moet omgaan met mensen die alleen maar een mededeling doen.
Ik schrijf dan bijvoorbeeld iets over Eva Jinek en krijg als reactie van een volstrekt onbekende: “IK KIJK NOOIT NAAR DAT WIJF!!!!!”
Stel ik zo iemand dan teleur als ik maar gewoon zwijg?
Of is het juist hoffelijk?
De dagelijkse ’99 woorden’ worden mede mogelijk gemaakt door vaste maandelijkse donaties (Back me) en door incidentele giften (Bunq me).
